Over het artikel

Auteur :

Saleh Al-Ghamidi

Datum :

Tue, May 16 2017

Categorie :

Doctrine & Sects

Download

Ibn taymiyah en de filosofie

Ibn taymiyah en de filosofie
    (deel 1)    
[ nederlands - dutch -الهولندية  ]


auteur: Saleh Al-Ghamidhy
vertaler: Yassien Abo Abdillah
bron: Coöperatieve kantoor voor da'wa en begeleiding-rabwa

 Kantoor voor da'wa Rabwah (Riyad)
    

2013 - 1435
 

Islam voor iedereen

موقف شيخ الإسلام ابن تيمية من الفلسفة
    (الجزء الأول)    
        « باللغة الهولندية »     

 

المؤلف: صالح الغامذي
مترجم: ياسين أبو عبد الله

مصدر: المكتب التعاوني للدعوة و توعية الجاليات بالربوة


    

 

2013 - 1435
 


 
Alle lof behoort aan Allah.

Ibn taymiyah en de filosofie
    (deel1)        

Sheikh el Islam ibn taymiya zegt: Etymologisch betekent de term filosofie: “Liefde voor de wijsheid” .  Hij verwijst naar de Griekse filosofen, hoewel alle beschavingen met of zonder een openbaring een eigen wijsheid hadden, zoals bijvoorbeeld de heidense godsdiensten uit Indië. De wijsheid in de Islam, ondericht de geleerden de leer die Allah aan zijn profeet openbaarde.  De fameuze imam Malik definieerde de wijsheid als volgt: ”De wijsheid is , de religie begrijpen, vervolgens toepassen.” In het gebruik betekent een filosoof, een disciple van het denken en de griekse wijsheid .
    
De Grieken waren de natuurwetenschap (fisica), wiskunde en het astronomie machtig. Wat de theologie betreft, sprak Aristoteles en zijn volgelingen weinig over. Zonder te vergeten dat grotendeels van diens toespraken fout waren als het over de teologie gaat. De Grieken en de Romeinen zijn heidenen die idolen en sterren vereren.   Aristoteles leefde 300 jaar voor Christus en hij was de politieke raadgever van Alexander zoon van Filip van Macedonië. Sommigen dachten onterecht dat hij Doe Alqarnain was, die in de Koran werd vermeld.  In tegenstelling tot Alaxender de Grote, was Doe Alqarnain een monotheïst. Hij leefde elders en lang voor Aristoteles en bereikte het einde van Oosten en Westen. Hij bouwde met name de dam die momenteel Gog en Magog tegenhouden. De Macedoniër heeft nooit zijn limites bereikt, laat staan dat hij die fameuze dam heeft gebouwd.

 

    De romeinen en de grieken aanbaden de zon, de maan en de sterren, waarvoor ze tempels bouwden en stanbeelden maakten. Zij geloofden ook in de magie van Nemrod zoon van Canaan.  Er zijn nog steeds sporen van deze vorm van heidendom in het Oosten, zoals in Turkije en Khata. Ze hingen een krans aan het stanbeeld en verheerlijkden hun idool, zonder te vergeten de vriend van Allah Abraham te beledigen. Deze praktijken vonden plaats in Sham, Egypte en Irak.

    

..... Harran  is de stad waar Ibrahim geboren is, een andere hyphothese geeft aan dat hij van Irak was. Zij (inwoners van Haran) bouwden verschillende tempels ter ere van ‘‘het eerste principe‘‘ of ‘‘het eerste intellect“, of de zon of de maan enz..
Het christendom vestigde zich in Haran , maar het sabeisme duurde tot en met de komst van de Islam. Er bleven nog altijd sabeens filosofen in het noorden van Irak wonen die auteurs waren of die geneeskunde beoefenden. Sommige onder hen zijn zich niet bekeerd tot de Islam.
El Farabi vestigde zich in Harran in de vierde eeuw na de Hijra. Hij haalde zijn filosofische insperatie bij de inwoners van Harran. Thabit ibn Qurra (288 H) heeft een comentaar van de “metafysica“ van Aristoteles geschreven. Dit werk kwam in veel handen terecht en bevat veel fouten.
Er bestaan twee soorten sabiërs: Monotheïsten en polytheïsten. De monotheïsten waren onderhevig aan de wetten van Thora, vervolgens aan de wetten van de Evangelie voor zijn afschaffing. Aanvankelijk volgden de sabiërs de religie van Ibrahim (de hanif). Daarna innoveerden ze sommige vormen van associaties en werden nadien in het algemeen heidenen, zowel Hindoes of Arabieren, met de overtuiging dat het heelal geschapen is.  
Aristoteles is de eerst die de oneindigheid van de heelal steunde. De historicus Mohammed ibn Yusuf el ‘Amiri vertelt dat de oude Grieken naar de Palestina reisden, waar ze kennis kregen van volgelingen van profeten Salamon en David. Pythagoras zou de wijze Luqmane hebben ontmoet. Aristoteles integendeel reisde niet naar het land van de profeten, daarom was het onmogelijk om beinvloed te worden door de kennis van de profeten. In feit erkenden de eerste Grieken dat de wereld een oorsprong heeft en dat er een ander wereld bestaat boven deze wereld, namelijk het paradijs zoals de Koran vermeld. De filosofen zoals Socrates als Thales geloofden zelfs in de verrijzenis van de lichamen.
De moslim filosofen zoals Averroes en Avicenne probeerden het gebrek aan belangstelling van de Grieken aan de religie te verdoezelen.
Zij probeerden de religie en het Griekse denken te verzoenen met behulp van ‘ilm akalam , Ze geloofden dat principes van de filosofie niet contradictorisch zijn met de leer van de profeten, maar diep in hun binnenste geloofden ze dat god en de verrijzenis metaforisch en denkbeeldig moet worden geintrepreteerd.  De goddelijke openbaring heeft als taak bepaalde begrippen duidelijk te maken aan de mensen (die dicht bij hun leefwereld passen) , om hun leven op aarde te vergemakkelijken, maar tegelijkertijd zijn die begrippen totaal verschillend van de werkelijkheid. Hierbij zouden de profeten het recht hebben om te liegen. Eveneens zou de denkbeeldigheid of de hallucinatiekracht één van grootste kenmerken van de profeten zijn. De meesten verdoezelen hun ideeën, zodoende gebruiken ze een islamitisch lexicon.  
El Farabi is de eerste moslim filosoof die de Griekse noties van de theolgie binnen de Islamitische wetenschap verspreidde, zoals in zijn boek Ârâ el Madîna el Fâdhila. Hij wordt beschouwd als de tweede meester na Aristoteles.  
Ibn Sina heeft de aristotelische theorie samengevat en met behulp van ‘ilm akalam gaf hij het een islamitische discour. Hij wist goed een coherentie te maken tussen de gedachten van zijn voorgangers....  . Arrazi en Tusi schreven een commentaar op zijn boek „el Ishârât wa e-Tanbihât“. Maar die hebben de subtiliteiten van zijn discours niet ontbloot. Ibn Rushd, als fanatiek van het aristotilisch denken probeerde alle de ideeën van Aristotelis door bochten te wringen terwijl zijn gedachten onverzoenbaar zijn met de Islam.  Averroes is echter nauwkeuriger dan Ibn Sina bij het overnemen van de gedachten van de eerste filosofen.  Ibn Mulka weerlegde in zijn boek el Mu’tabar fî el Hikma, duidelijk een paar van Aristotilesche ideeën. Hij onderscheid zich van anderen door zijn zorgvuldigheid in het overnemen van de woorden van Aristoteles uit zijn originele bronnen. Met zijn enorme analyserende geest, is hij één van de moslim filosofen met een pertinente discours en dichter bij de waarheid. In tegenstelling tot ibn Rushd en ibn Sina volgt hij niet blindelings de gedachten van de filosofen.
Hij had een rationele benadering op de geschriften van Aristoteles met een verlichting uit de openbaring beter dan zijn voorgangers. Omdat hij in Bagdad in milieu van traditionalisten leefde.

Ibn ‘Aribi (m. 638 h.) werd beinvloed door de ideeën van ibn Sina4, maar ibn Sib’in is meer bedreven in de filosofie dan ibn ‘Arabi. Hij heeft overigens de noties van het pantheïsme verder ontwikkeld, als niemand te voren . Één van hun geleerden vroeg mij om hem het boek Lawh el Asâla van ibn sab’in uit te leggen, die uitzonderlijk bestemd is voor bepaalde personen waarvan zijn (het boek) bestaan mij onbekend was.  Wat El Ghazali betreft, hij gebruikt de soufistische woordenschat met een filosofische inhoud die het moeilijk maakt teneinde een onderscheid te maken tussen waar en vals, tussen het islamitische geloofsleer en  het sabeense en hellenistische denken. Uiteindelijk gebruikt hij dezelfde conclusies zoals Ibn ‘Arabi en ibn Sab’in, waarbij beiden geen enkel verschil maken tussen de Schepper en Zijn creatie.  Alhoewel hij beweert de filosofie te hebben weerlegt. In feite zijn zijn opvattingen (over de filosofie) meerzinnig en verschillend afhankelijk van zijn boeken.  In sommige van zijn boeken heeft hij een bittere kritiek over de filosofie en in andere probeert hij op een onhandige wijze de openbaring met het sabeense en hellenistische denken te verzoenen .  Abu Hamid is een bewonderaar van de Griekse logica, hij beweerde zijn logica te hebben geleerd van de taal van de profeet. Maar in feite heeft hij zijn logica uit de boeken van Ibn Sina geleerd die op zijn beurt rechtstreeks is geïnspireerd door de werken van Aristoteles.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

www.islamhouse.com
Islam voor iedereen !
    

 

 

 

Ibn taymiyah en de filosofie
    (deel 2)    
[ nederlands - dutch -الهولندية  ]

auteur: Saleh Al-Ghamidhy
vertaler: Yassien Abo Abdillah
bron: Coöperatieve kantoor voor da'wa en begeleiding-Rabwa

 Kantoor voor da'wa Rabwah (Riyad)
    

2014 - 1435
 

Islam voor iedereen

موقف شيخ الإسلام ابن تيمية من الفلسفة
    (الجزء الثاني)    
        « باللغة الهولندية »     
 
المؤلف: صالح الغامذي
مترجم: ياسين أبو عبد الله

مصدر: المكتب التعاوني للدعوة و توعية الجاليات بالربوة
    

    


2014 - 1435
 
 
Alle lof behoort aan Allah.

Ibn taymiyah en de filosofie
    (deel2)
190 Eshihristani (o. 548 h.) was een voorstander van de Kalamwetenschap . Desondanks verkeerde hij in verwarring door de enigma’s van de teologie. Daarom heeft hij vaak geen duidelijke standpunten.  Daarentegen, was hij niet vertrouwd met de gedachte van Aristoteles en de oude Grieken. Hij deed beroep op de boeken van Ibn Sina teneinde informatie in te winnen over hun ideeën.  Hoewel hij bepaalde valse filosofische opvattingen steunde, erkende hij wel andere van hun principes als fout. En daaromtrent heeft het debat over dit laatste onderwerp een grote consistentie.

        Arrazi (o. 606 h.) lijkt grotendeels op Elgazali aangaande zijn wisselvalligheid en zijn contradicties.  Doch zijn die twee denkers geen uitzondering, want net als alle scholastieken in het algemeen, begaven ze zich ook aan polemieken die geen einde kent. Zij wendden zich nagenoeg nooit naar de teksten van de Islam . Arrazi had een voorliefde voor atheïsten. Hun ideeën worden hem middels Ibn Sina en Abo el Barakat ibn Mulka overgebracht .

        De meest gespecialiseerd in de Kalam wetenschap en de filosofie in zijn (Arrazi) tijd is El Amudi, alhoewel zijn (El Amudi) geloofsleer het dichtst bij de Islam aansloot.   Net als  de grotendeels van de moutakalimoun , was Ibn Sina voor El Amudi de referentie, die hem toegang verschafte tot het Griekse denken  .

        Elabhari voelde zich thuis in de filosofie en de observatie. Zijn tijdgenoten prefereerden hem boven zijn geloofsgenoot Elarmawi (o. 682 h.). Elabhari verdedigde meer dan wie ook de filosofie tegen de Ash’ariten en de Mo‘taziliten.  Maar hij geloofde niet in de eeuwigheid van het heelal zoals zijn voorgangers. Hij weerlegde dit concept met dezelfde argumenten als die van ons. Hij had dus meer affiniteit voor de islamitische religie.  Zijn tijdgenoot Elarmawi weerlegde vaak de ideeën van Arrazi door zijn eigen woorden  tegen hem te gebruiken, want Arrazi sprak zich enorm tegen van boek tot boek. En die contradictie van Arrazi maakte de zaak gemakkelijk voor Elarmawi. Maar soms begreep Elarmawi de bedoelingen van zijn tegenstander verkeerd. Het gebeurde zelfs dat zijn weerleggingen niet coherent zijn en naast de waarheid staan.

Kortom, El Farabi, Ibn Sina, Essahrawandi, Abu Bakr ibn e-Saigh, en ibn Rushd zijn aanhangers van de peripatetische school , warvan aanhangers van die school leerlingen zijn van Aristoteles. Hun meester in het denken die aan de basis ligt van de ontwikkeling van de logica. Zijn ideeën zijn overgenomen door Elgazali in zijn boek Maqasid el Falasifa en zijn repliek e-Tahafut. De ideeën (van Aristoteles) werden eveneens door Arrazi overgenomen in zijn boek el Murakhkhas en el Mabahis el Mashraqiya  en ook door El Amudi in zijn boek Daqa-iq el Haqa-iq wa Rumuz el Kunuz  .  Teneinde de filosofie te begrijpen, zijn de boeken van moslimdenkers niet voldoende, want de filosofie is veel breder en die houdt niet op bij de gedachten van Aristoteles, vooral als we kijken naar de gedachten van de oude Grieken . De moslimsdenkers hadden simpelweg geen kennis over de oude Grieken, daarom staan hun ideeën niet vermeld in hun werken.

Zodoende, behoort het tot een onderzoeker om beroep te doen op de werken van de moslim historici voor de evolutie van de filosofie beter te begrijpen. En om toegang te krijgen tot verschillende scholen van denken.  Elmaqalat van Abu ‘Isa el Warraq (o. 247 h.) is één van de eerste boeken over de leer van de groepen.  Veel van de filosofische meningen die hij aanhaalde, vindt men niet terug bij de auteurs die geinspireerd zijn door ibn Sina, zoals Elgazali, Eshihristani en Arrazi. Hij inspireerde degenen na hem, zoals Ennubakhti, Elash’ari en Eshihristani .  Ondanks de veelheid van meningen die ze overleverden, ontbrak er in hun werken de standpunten van de moslimvoorgangers. Omdat die eenvoudigweg niet gekend zijn.  Ennubakhti schreef het boek el Ara wa e-Diyanat. In zijn boek verwerpt hij op een intelligente wijze de aristotelische logica .   Abu Alhasan El Ash’ari (o. 324 h.) de auteur van het boek Maqâlat ghaïr el Islâmiyîn die omvangrijker is dan Maqâlat el Islâmiyîn . Hij vermeldt in zijn boek een aantal wiskundige en natuurwetenschappelijke verslagen en divergenties onder de griekse filosofen, die niet werden geciteerd door grote auteurs zoals El Farabi en Ibn Sina. Zijn (verzamelde) werken zijn rijker dan de werken van Eshihristani (o. 548 h.) de auteur van el Milal wa e-Nihal, want hij was nauwkeuriger en scrupuleuzer wanneer hij de teksten uit de originele werken overschreef . Hij had meer kennis over de groepen, bovendien kende hij de islamitische leer beter, en hij had ook uitgebreider algemene kennis dan Eshihristani..... .
    
    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


www.islamhouse.com
Islam voor iedereen !