سیرت شیخ علامه محمد صالح عثیمین رحمه الله

گزیده‌ای از خصلت ذاتی استاد علامه محمد بن صالح العثیمین

 
بسم الله الرحمن الرحیم
فهرست مطالب
گزيده‌اي - هرچند مختصر - از خصلت ذاتي حضرت استاد علامه محمد بن صالح العثيمين/ از سال 1347 الي 1421 ﻫ. ق    3
نام و محل تولد ايشان:    4
محل نشو و نماي علمي ايشان:    4
كارهاي علمي و نشاط آور ايشان    5
رشادت‌ها و فرصت‌هاي علمي نشاط‌آور استاد/    9
گلزاری از فضائل و صفات شخصي ايشان:    11
وفات و رحلت جانگداز ايشان:    12
 
گزيده‌اي - هرچند مختصر - از خصلت ذاتي حضرت استاد علامه محمد بن صالح العثيمين/ از سال 1347 الي 1421 ﻫ. ق
آيا درميان نخبگان علمي ما كسي هست كه شيخ ابن عثيمين را نشناسد؟ و او كسي است كه علمش افق‌هاي جهان را در نور ديده است و افراد دور و نزديك بر فضل و بزرگواري ايشان شهادت مي‌دهند.
و اين بگونه‌اي است كه خصلت استاد گرانقدر و غير ايشان از علماي مخلص، ناصح و همدل همگام با راه و روش سلف صالح مي‌باشد كه انگيزش ايماني را بخاطر الگو گرفتن از آنان و دنباله روي آثار ايشان و استفاده از دروسي كه روزهاي آنان را پر مي‌كرد، سيره و خصلت شيخ و غير ايشان را معتبر و ارزشمند مي‌گرداند بنابراين ما به مختصر كلامي از صفات و سيره‌ي ذاتي استاد/ مبادرت ورزيديم.
استاد محمد بن عثيمين آن عالم ارزشي و مربي ارزشمند و پيشواي شايسته‌اي در علم، زهد، صدق، اخلاص و تواضع و پرهيزگاري و فتوي است.
ايشان استاد تفسير، عقيده، فقه، سنت نبوي، اصول و نحو و سائر علوم شرعيهء اسلامي است.
او دانشمندي داعي به سوي خداست كه با آگاهي و بصيرتش امت اسلامي را از علمش در اقصاء نقاط مختلف جهان اسلام نفع رسانيده: و كسي است كه اجماع قلوب مسلمين را در مقبوليت، فضيلت و بلند مرتبه‌اي خود دارد .
آن از فضائل استاد ما، فقيد كشور و امت اسلامي - جناب علامه محمد بن صالح العثيمين/ - است كه رحمت فراوان خداوند بر او باد و او را در بهشت والا نزد كساني از پيامبران، صديقان، شهداء و صالحان قرار دهد كه خداوند متعال به آنان نعمت داده است و براستي آنان چه رفيق‌هاي خوب و باصفايي هستند!!!.
نام و محل تولد ايشان:
نام ايشان ابو عبدالله محمد بن صالح بن محمد بن سليمان بن عبد الرحمن العثيمين الوهيبي التميمي است. ولادتش در شب 27 ماه مبارك رمضان سال 1347 ﻫ ق در شهر عنيزه - يكي از شهرهاي استان قصيم - در كشور عربستان سعودي بود.
محل نشو و نماي علمي ايشان:
ايشان قرآن كريم را با جديت تمام به وسيله‌ي مادرش و عبدالرحمن بن سليمان الدامخ/ ياد گرفت، سپس نوشتن و مقداري درس ادبيات و حساب را هم ياد گرفت و به يكي از مدارس پيوست و قرآن را با پشتكار و قوت قلب و روشن دلي در بزرگسالي حفظ كرد و همچنين مختصرات متون حديث و فقه را نيز حفظ كرد.
و حضرت استاد علامه عبدالرحمن بن ناصر السعدي/ تعدادي از دانشجويان بزرگ را جهت تدريس دانشجويان مبتدي ترتيب داده، در حاليكه يكي از آنها استاد محمد بن عبدالعزيز المطوع/ بود، بنابراين حضرت استاد ما به او پيوست.
و زمانيكه درك كرد آنچه از علم درك مي‌شود از درس توحيد، فقه و نحو در حلقه‌ي تدريس استادش حضرت استاد علامه عبدالرحمن بن ناصر السعدي زانوي تلمذ گذاشت و از تفسير، حديث، توحيد، فقه، اصول، فرائض و نحو بر او خواند.
و استاد عبدالرحمن السعدي - استاد اولش را كه سر چشمه علمي و اثر گذار شيوه و ريشه او در تبعيت- براي دليل آوردن و طريقه‌ي تدريس از ايشان بود، و استادش آينده‌ي خوبي را براي وي از نجابت، ذكاوت و سرعت تحصيل پيش بيني كرد و او را كنجكاو و زيرك شناخت روانه‌ي تدريسش كرد در حاليكه او هميشه در حلقه‌ي درسش دانشجو داشت.
پيش استاد عبدالرحمن بن علي بن عودان/ در درس «علم فرائض» زمانيكه سرپرست قضا بود در عنيزه تلمذ كرد.
پيش استاد عبدالرزاق عفيفي/ در درس نحو و بلاغه در خلال حضورش در عنيزه شاگردي كرد.
و زمانيكه مجمع علمي رياض گشوده شد، بعضي از برادرانش به او اشاره كردند كه به آن ملحق شود سپس از استادش عبدالرحمن السعدي اجازه خواست و او نيز اجازه داد تا به مجمع علمي رياض در سال 1372 ﻫ ق ملحق شده و به مدت دو سال پشت سر هم در كلاس درسها حضور يافته و از حضور عالماني چون علامه شيخ محمد الامين الشنقيطي و شيخ عبدالعزيز بن ناصر ابن رشيد و شيخ عبدالرحمن الافريقي و غير آنان/ كه در مجمع همانجا و همان زمان درس مي‌دادند، بهرها برد.
تا اينكه به حضرت شيخ علامه عبدالعزيز بن عبدالله بن باز/ پيوست و در مسجد از صحيح بخاري و از رسائل ابن تيميه بر او خواند و در علم حديث و نظر در آراء فقهاء مذاهب و مقارنه‌ي بين آنها بهره‌ها برد و حضرت استاد عبدالعزيز بن باز استاد دومش در تحصيل و تأثير، او را ارزشمند و معتبر مي‌ساخت.
و پس از خارج شدن از مجمع علمي درس خواندن را در دانشگاه «انتساب» ادامه داده تا به دانشگاه «الشهاده» يكي از دانشگاه‌هاي امام محمد بن سعود الاسلاميه در رياض مي‌رسد.
كارهاي علمي و نشاط‌آور ايشان
ايشان تدريس را از سال 1370 ﻫ ق در دانشگاه بزرگ عنيزه در زمان استادش عبدالرحمن السعدي و بعد از خارج شدن از مجمع علمي رياض او را به عنوان مدرس مجمع علمي عنيزه سال 1374 ﻫ. ق تعيين كرد. در سال 1376 ﻫ ق استادش عبدالرحمن السعدي وفات يافت و بعد از او امامت مسجد دانشگاه بزرگ عنيزه و خطابه‌ي مسجد و تدريس در مدرسه‌ي محلي وابسته به دانشگاه عنيزه كه استادش آنرا سال 1359 تأسيس كرد، سرپرستيش را به عهده گرفت.
و هنگاميكه دانشجو زياد شد و مكتب براي آنان كافي نبود، مسجد جامع خودش محل درس دادن مي‌شود و اين در حالي است كه دانشجويان زيادي از داخل و خارج كشور آنجا جمع مي‌شدند كه بالغ بر صدها دانشجو بودند و اينها (دراسه تحصيل)  را در راستاي ادامه تحصيل مي‌خواندند و نه فقط به خاطر گوش دادن درس بود و هميشه اين مدرسی، امامت و خطابت در مسجدش قرار داشت تا اين كه به رحمت خدا پيوست.
مدرسي را در مجمع علمي عنيزه تا سال 1398 ﻫ. ق ادامه داده و آخر اين وقت به عضويت انجمن بخش‌ها و برنامه‌هاي مجمع‌هاي علمي دانشگاه امام محمد بن سعود الاسلاميه در آمده و برخي از برنامه‌هاي درسي را نيز تدوين كرد. سپس و براي هميشه استاد شاخه‌ي دانشگاه امام محمد بن سعود اسلامي- دانشكده‌ي شريعت و اصول الدين استان قصيم - از زمان دروس عمومي از سال 1398 - 1399 كه به رحلت خدا پيوست بر عهده داشت. در موسم‌هاي حج و ماه مبارك رمضان و تعطيلات تابستاني در مسجد الحرام و مسجد نبوي تدريس مي‌كرد.
در تعدادي از انجمن‌هاي علمي تخصصي متعدد داخل كشور عربستان سعودي مشاركت داشت.
 سئوال و جوابهاي علمي داخل و خارج كشور عربستان سعودي را از طريق تلفن انجام مي‌داد.
رياست جمعيت خيريه‌ي حفظ قرآن كريم در شهر عنيزه را از زمان تأسيس آن سال 1405 تا وفاتش بر عهده داشت.
 عضو هيئت علمي دانشگاه امام محمد بن سعود اسلامي به مدت دو سال متوالي از سال 1398 الي 1400 ﻫ. ق بود. عضو هيئت دانشكده شريعت و اصول الدين شاخه‌ي دانشگاهي استان قصيم و رئيس بخش عقيدتي آن بود.
عضو هيئت «كبار العلماء» كشور عربستان سعودي از سال 1407 ﻫ. ق تا وفاتش.
و علاوه بر اعمال ارزشي و مسئوليت‌هاي ارزشمندي كه داشت بر نفع رساندن مردم از طريق تعليم، فتوي و بر آوردن نيازهايشان شب و روز در سفر و حضور در ايام صحت و سلامتي و كسالت و مريضي تلاش و حرص مي‌ورزيد - رحمت فراوان خدا بر او باد-.چنانكه خودش را ملزم به سخنراني‌هاي علمي و اجتماعي، مفيد، منظم و مباحثه‌اي مي‌كرد.
 سپس سئوال و جواب‌هاي منظم هفتگي با قاضي‌هاي منطقه قصيم و اعضاي هيئت امر به معروف و نهي از منكر در شهر عنيزه و با خطيبان عنيزه و دانشجويان بزرگ و دانشجويان خوابگاه و اعضاي هيئت اداري جمعيت حفظ قرآن كريم و سرپرست بخش عقيدتي شاخه‌ي دانشگاهي امام در استان قصيم برگذار مي‌كرد.  
و جلسات عمومي مانند جلسات هفتگي منزلش و جلسات شهري مسجد و جلسات موسمي سالانه اش كه خارج از شهرش بود را صورت مي‌داد و سپس انجام مي‌گرفت به هر حال زندگيش پر از عطاء و نشاط و عمل جوشان شده بود و چنان علم ايشان گسترده و مبارك بود كه هر جا توجه مي‌كرد مانند باران آسمان آنجا را كه سكونت داشت نفع فراوان مي‌رساند.
اعلان موفقيت ايشان در گرفتن جايزه بزرگ ملك فيصل به خاطر خدمت به اسلام در سال 1414ﻫ. ق و ذكر آن توسط انجمن «الاختيار» و شرايط موفقيت استاد در اين جايزه را به صورت ذيل بيان داشته است:
اولاً: استاد خود را با اخلاق ارزشي علمائي كه از بارزترين صفاتشان پرهيزكاري و سعه‌ي صدر و سخن حق و عمل مصلحت آميز مسلمين و نصيحت عوام و خواص است آراسته بود.
دوماً: با تدريس و فتوي و تأليف نفع زيادي به مردم رساند.
سوماً: سخنراني‌هاي عمومي مفيدي در مناطق مختلف كشور ارائه مي‌كرد.
چهارم: مشاركت مفيد در كنفرانس‌هاي بزرگ اسلامي داشت.
پنجم: از اسلوب جداگانه‌اي در دعوت به سوي خدا بصورت اقدام حكيمانه و موعظه‌ي حسنه پيروي مي‌كرد مثلاً راه و روش سلف صالح را با فكر و اسلوب خاصي زنده كرد.
استاد/ با وجود علم زيادي كه از شريعت خداوند سبحانه و تعالي داشته، تمام زندگيش را در راه علم و تحصيل آباد كرد و بعد از آن به تعليم و انتشار آن بين مردم بصورت دليل و تعليل سالم و درست تمسك مي‌جست همچنانكه با شديدترين حرص و ولع به آنچه سلف صالح در اعتقاد علماً و عملاً و سلوكاً و دعوتاً داشته‌اند، همانگونه عمل مي‌كرد، كارهاي علمي و شيوه‌ي ايشان بر آن شيوه سالم بود.
خداوند سبحان و متعال استعداد بزرگي در آمادگي و حضور ذهن آيات و احاديث را به خاطر تعزيز استدلال و استنباط احكام و فوائد به او بخشيده بود.
و در اين شرايط، او عالمي است كه غبار فراواني علمش و دقت استنباطش براي فوائد و احكام و گسترده گي فقهي او و شناخت ايشان نسبت به زبان عربي و بلاغه عربي خسته كننده نمي‌باشد.
اوقاتش در تعليم و تربيت و فتوي و بحث و تحقيق گذشت و براي او اجتهاد‌ها و برداشت‌هاي موفقي هست، وقتي را براي استراحت خودش قرار نمي‌داد و پيوسته مردم، حتي زمانيكه از منزل به مسجد مي‌رفت و به سوي منزلش بر مي‌گشت منتظر ايشان مي‌شدند و در حال راه رفتن با او از ايشان سئوال مي‌كردند و ايشان نيز جواب مي‌دادند و پاسخ و فتوا‌هاي ايشان را يادداشت مي‌كردند.
استاد - كه رحمت فراوان خدا بر او باد - شيوه تعليمي بسيار زيبا و جداگانه‌اي داشت و آن بود كه سئوال و مباحثه را به خاطر كاشتن تخم اطمينان و اعتماد در خود دانشجويانش در دستور كار خود داشت. و درس‌ها و سئوال و جواب‌هاي كلاس را با اراده آهنين و نشاط و همت والا ارائه مي‌كرد و ساعت‌ها از پرداختن به درس‌ها و سئوال و جوابها و فتواها مي‌گذشت كه اصلاً احساس ملالت و ضجر نمي‌كرد بلكه از آن كاميابي و لذت مي‌برد و زياده طلبي مي‌كرد و اين به خاطر نشر علم و نزديكي ايشان به مردم بود.
رشادت‌ها و فرصت‌هاي علمي نشاطآور استاد/
 در آنچه در ذيل آمده متمركز شده است:
نظارت و سرپرستی بر آموزش و تعليم از سال 1370 تا آخر شب ماه مبارك رمضان سال 1421 ﻫ ق (بيش از نيم قرن) تا وفات آن مرحوم - كه رحمت فراوان خدا بر او باد- ادامه داشت.
و در مسجدش در شهر عنيزه هر روز تدريس مي‌كرد.
و تدريس در مسجد الحرام و مسجد نبوي در موسم‌هاي حج و ماه مبارك رمضان و تعطيلات تابستاني.
و تدريس در دانشگاه امام محمد بن سعود اسلامي.
سئوال و جوابهاي عمومي مستقيم و ارائه‌ي درس در مسجد‌هاي اين كشور هر زمان كه از منطقه‌اي ديدن مي‌كرد.
اهتمام به جانب موعظه‌اي كه بيشترين بهره را به خود اختصاص داده از ميان دروسش بخاطر عنايتي كه به آن داشت بر مي‌گزيد و دائماً اين آيه كريمه را بر شنوندگان تكرار مي‌كرد: ﴿وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّكُم مُّلَٰقُوهُ﴾ [البقرة: 223]. يعني: «آگاه باشيد كه شما ايشان را ملاقات خواهيد كرد». و مي‌گويد: «به خدا قسم اگر قلوب ما زنده باشد بخاطر اين كلمه تأثير در نفوس ما خواهد گذاشت و بيدار مي‌شويم.
به توجيه طلاب علم و راهنمايي آنها و هدفمند كردن آنها و صبر بر تعليماتشان و تحمل سئوالات متعدد آنها و اهتمام به امورشان عنايت مي‌ورزيد.
در مسجد عنيزه ايراد سخنراني مي‌كرد و سخنراني‌اش را به توضيح احكام عبادي و معامله و مناسبت‌هاي آن بخاطر حوادث و مواسم مختلف اختصاص مي‌داد، پس تمامي خطبه‌ها بخاطر هدف شرعي كه در آن است، ثمربخش، ارزشمند و تحقيقي بود.
جلسات علمي منظم و مباحثه‌هاي هفتگي و ماهيانه و ساليانه منعقد مي‌كرد.
فتواهايي كه خداوند قبول آنرا از طرف مردم واجب كرده مي‌نوشت سپس مردم به برداشت‌هاي فقهي ايشان اطمينان و اعتماد مي‌كردند.
از طريق نفوذ در رسانه‌هاي گروهي از قبيل راديو، روزنامه و از طريق نوارهاي درسي و سخنراني و برنامه‌هاي علمي برنامه‌هاي راديويي مشهوري به نام - نورٌ علي الدرب - يعني(نور بر كوره راه) و برنامه‌هاي ديگري را نيز عبور و نفوذ داده‌است.
و اخيراً تلاش‌هاي علمي و خدمت بزرگي از طريق تأليفات متعدد با ارزش علمي، در قالب كتابها و رسائل و شرح متون علمي تقديم مردم كرده كه او را مشهورتر گردانيده است. اينها شهرت ايشان را در كرانه‌هاي «علم» بهبود بخشيده و در گوشه گوشه‌ي دنيا طالبان علم آنرا قبول دارند و اين درحاليست كه تأليفاتش به بيشتر از نود كتاب و رساله رسيده است. بنابراين ما نبايد گنجينه‌هاي علمي ارزشي حفظ شده ايشان را در نوارهاي درسي و سخنرانيهايي كه براستي آنها را هزاران ساعت حساب كرده‌اند فراموش كنيم پس به راستي خداوند متعال در وقت اين دانشمند ارزشمند و عهد ايشان بركت بيندازد از خداوند متعال خواهانيم كه اين استاد شريف هرگامي كه درجهت خير و نفع برداشته و به نحوي تلاش كرده را در ترازوي حسنات روز قيامتش قرار دهد.
و به تحقيق موسسه‌ي خيره‌ي استاد محمد بن صالح العثيمين كه در سال
 1422 ﻫ. ق نشو و نما، داشته مسئوليت عنايت و اهتمام آن بر گردن و بر عهده‌ي اين موسسه بوده است لذا اين سرمايه وارث بزرگي كه استاد ما - رحمت خداوند بر او باد- براي تحقق بخشيدن به آن هدف پولادين ايجاد كرده كه همه را مي‌خواند براي قرار دادن آن علم فراوان همه گير تا جميع امت به اذن خداوند متعال و ياري و توفيق او در وسايل مختلف ممكنه استفاده كنند.
گلزاری از فضائل و صفات شخصي ايشان:
استاد/ پيشواي شايسته و نمونه زنده‌اي است كه علمش تنها از دروس و سئوال و جوابهائي نمي‌باشد كه به سمع و نظر دانشجويان رسيده است بلكه نمونه‌اي بود از علم، تواضع، حلم، زهد و نجابت اخلاقي كه حقيقتاً قابل پيروي مي‌باشد.
حلم و صبر و شكيبايي و جديت در طلب علم و تعليم آن و تنظيم وقت ايشان و حفاظت بر لحظه لحظه عمرش او را از ديگران متمايز مي‌كرد. از تكلف و تشريفات بدور بود و در تواضع و اخلاق كريمه و خصلت‌هاي نيكو سر آمد همه بود و با گشاده رويي اجتماعي با مردم برخورد مي‌كرد و بر آنان تأثير مي‌گذاشت و شادي و سرور را به قلوب آنان هديه مي‌كرد و درحاليكه دروس و سخنرانيهاي علمي مي‌كرد روي سعادت را مي‌ديد و زندگيش را تعالي مي‌بخشيد.
با جوانان نرم بود و به آنان گوش ميداد و با آنها مناقشه مي‌كرد و با نصيحت و توجيه از روي نرمي و مدارا و قناعت با آنان برخورد مي‌كرد. بر مطابقت باسنت پيامبرص در تمام امورش حرص و ولع مي‌ورزيد.
و از روي پرهيزگاريش، ثبات زيادي داشت در آنچه فتوا مي‌داد و در فتوي عجله نمي‌كرد قبل از اينكه دليلي براي آن بياورد، پس هر زماني كه در امري از امور فتوي اشكالي وجود داشت مي‌گفت:
منتظر باشيد تا در اين مسأله تأمل كنم. و غير از آن در نوشتن عبارات دقيق مسائل فقهي حرص و پرهيز داشت كه صفا و صميميت خاصي به آنها مي‌داد.
هيچ چيزي اراده‌ي آهنين ايشان را در راه نشر علم سست نمي‌كرد حتي در زمان بيماري سخت ايشان يعني 6 ماه قبل از وفاتش تعدادي از سخنرانيهاي علمي و ديني را در مراكز اسلامي تنظيم كرده و بر تمامي مسلمانان آمريكا و ديگران موعظه و ارشاد كرده، همچنانكه امتش را در نماز جمعه راهنمايي و نصيحت مي‌كرد. مهم‌ترين قضاياي امت اسلامي را در مشرق و مغرب زمين به دوش مي‌كشيد، به تحقيق مسير تعليمي و دعوتي ايشان پس از برگشت از بيماري سخت و طاقت فرسايش وصول پيدا كرد.
پس شدت بيماري، ايشان را از توجيه و تدريس در حرم مكي حتي چند روز قبل از وفاتش، ممانعت نكرد.
مريض شد و سرنوشت و قضاي الهي به نفس صابر، راضي، حساب شده ايشان رو كرد و همانا او براي مردم، الگوي زنده شايسته‌اي تقديم كردند كه انسان مومن هنگام تعامل با بيماري شديد بايد به ايشان اقتدا كند، و همواره ما از خداوند متعال خواهانيم كه اين چيزي جهت ترفيع منزلت و مقام ايشان نزد خداوند متعال باشد.
استاد/ هميشه به شكايت مردم گوش مي‌سپرد و به اندازه‌ي توانايي اش احتياجات ايشان را برآورده مي‌كرد و به خاطر اينكار خير وقت مشخصي در هر روز براي رسيدگي اين امور اختصاص داده بود و جمعيت‌هاي خيريه و جمعيت‌هاي حفظ قرآن را جهت پشتيباني و امدادش جمع مي‌كرد با وجود اينها خداوند متعال بر او منت گذاشته و ايشان را بر تمامي درهاي نيكي و خير موفق گردانيده تا مردم از او نفع ببرند پس استاد ما در حقيقت يك موسسه‌ي امور خيريه‌ي اجتماعي بوده و آن هم از فضل خداست كه به كسي كه دوست داشته باشد مي‌دهد.
وفات و رحلت جانگداز ايشان:
تمام امت اسلامي در دنيا، كمي قبل از غروب آفتاب، روز چهارشنبه، پانزدهم ماه شوال سال 1421 ﻫ. ق، با اعلان وفات استاد علامه محمد بن صالح العثيمين در شهر جده كشور عربستان سعودي را دچار مصيبت و غم جانگدازي كرد كه هر خانه‌اي تأثير مصيبت را در هر شهر و روستا احساس مي‌كرد و مردم در مساجد و خيابان‌ها و مجمع‌ها مشغول به تبادل تعزيت و تسليت گفتن به يكديگر شدند و هر فردي اين مصيبت را مصيبتي همگاني تلقي مي‌كرد كه در همين زمان چراغها را به خاطر تعزيت گفتن به خادم حرمين شرفين ملك فهد بن عبدالعزيز و همتاي اول او - ولي عهد - و همتاي دوم ايشان نائب رئيس مجلس وزيران (رياست هيئت وزيران) را به سبب فقيد كشور و فقيد تمامي مسلمين روشن كردند و در اين حال و هوا بعضي از آنها از عظمت و جايگاه بزرگ و محبت فراواني كه استاد بزرگوار در دلهاي مردان، زنان و كوچك و بزرگ پيدا كرد بود سئوال مي‌كردند؟
عمده ترين روزنامه‌ها و مجلات در داخل و خارج كشور از شعر و نثر درباره اين ضايعه پر شده بودند و اين تعبير كننده ميزان تأسف و تأثر از فراق آن عالم بزرگوار فقيد كشور و امت اسلامي است.
و در مسجد الحرام بعد از نماز عصر روز پنج شنبه شانزدهم ماه شوال سال 1421 ﻫ. ق با حضور هزاران مولف و پيرو ايشان نماز استاد را خواندند و در جلو ديدگان همه ايشان را روبروي قبرستان تشيع كردند كه قابل توصيف نمي‌باشد سپس صبح روز بعد، پس از نماز جمعه نماز غائب را در تمامي شهرهاي مملكت و خارج آن كه (قابل حساب و شمارش نيست مگر خداوند متعال بداند) اقامه گرديد و ايشان را در مكه مكرمه دفن كردند.
براستي مقبوليت در قلوب مردم منت بزرگي است از طرف خداوند متعال براي كسي كه خدا بخواهد، و بر محبت و مقبوليت او تمام قلوب اجماع داشتند و من نيز خاضعانه از خداوند متعال خواهان و خواستار قرار دادن استاد/ از جمله كساني هستم كه پيامبرص در حديثش فرموده است: «زمانيكه خداوند عبدي را دوست داشته باشد، جبرئيل را بانگ مي‌زند، كه اي جبرئيل، خداوند فلاني را دوست دارد پس تو هم او را دوست بدار پس جبرئيل نيز او را دوست مي‌دارد و آنرا به فرشتگان آسمان نيز توصيه و سفارش مي‌كند مي‌گويد: خداوند فلاني را دوست دارد شما هم فلاني را دوست بداريد، سپس فرشتگان آسمان او را دوست مي‌دارند و مقبوليت آنرا به اهل زمين نيز سفارش مي‌كنند».
پنج پسر به نام‌هاي عبدالله، عبدالرحمن، ابراهيم، عبدالعزيز و عبدالرحيم به جا گذاشت، خداوند متعال خير و بركت را با 5 فرزند صالح به او بخشيد و با وفاتش كشور و امت اسلامي، يكي از بارزترين عالمان و صالحان خود را از دست داد، مرداني كه ياد آور سلف صالح ما در عبادت، روش، دوستيشان به خاطر نشر علم و رساندن نفع به برادران مسلمانشان بودند.
از خداوند متعال مي‌خواهيم كه استاد ما را مورد رحمت خوب خودش قرار دهد و او را در بهشت‌هاي گوارا قرار داده و او را بخشيده و از آنچه به اسلام و مسلمانان خير كرده جزاي نيك دهد و فقدان مسلمين را به وسيله خير عوض دهد و سپاس و ستايش خدا را دارم به خاطر قضا و قدرش و ما از خداييم و بازگشت همه به سوي اوست. و درود و سلام و بركت خداوند بر پيامبر ما حضرت محمد و اصحابش و هر آنكس كه به نيكي از ايشان پيروي كند تا روز قيامت.
انتشارات موسسه‌ي امور خيريه
استاد محمد بن صالح العثيمين از سايت اينترنتي استاد/